Poezija

[Gulliver]

Uz prethodnu poeziju ljubavi savršeno "sjedaju" još davno jednom zapisani Rumijevi stihovi:

Ljubavlju gorko postaje slatko;
ljubavlju bakar postaje zlato;
ljubavlju talog postaje bistar;
ljubavlju bol postaje melem;
ljubavlju mrtvo postaje živo,
ljubavlju kralj postaje rob.

[Fred1955]

      Za naše Forumašice !


Jedna lijepa pjesma Augusta Šenoe, slabo poznata


                                    Gospojama

                   Čito sam u starih knjiga,
                   Da je žena prava napast
                   I najljuča svietom briga,
                   Što mužkarca može zapast:

                                          Stvor prevejan, pecav, mitljiv,
                                          Srdcem varav, licem blag,
                                          Lukav, lažan nezasitljiv,
                                          Rječju da je žena vrag.

                  Al i sviet je , slušah pobro,
                  Živi pako ! - Što tu radit ?
                  Je li mudro, je li dobro
                  U paklu se s vragom svadit ?

                                          Gdje si, da si, tako živi!
                                          Ma i bila žena vrag.
                                          Mi mužkarci nismo krivi,
                                          Da nam je taj vražić drag.

                             August Šenoa

                                              

    Iz knjige : "Nazdravičar" - i govornik za sve prilike života -  Hrvatske zdravice

[dyda]

Hahahah...tek sad pročitah ovo  .
Hvala Fredi, baš sam se našla 
Vrijeme je da nešto postam na ovoj temi. Idem nać nešto bitchy 

NE TRAŽI SVJETLOST U MENI

Ne traži svjetlost u meni.
Jer ja sam sama sjena.
I svaki tvoj pogled koji ključa,
zaledit ću istoga trena.

Ja ću ti pričati mazno.
Paliti vatre u tebi.
Gledati tvoje usne
ko saće prepuno meda.
A kada siguran budeš
da želim upravo tebe,
iz mene će riječi poteći,
hladne ko kocke leda.

Ne traži svjetlost u meni.
Ni zrake ti neću dati.
Ali ako ne probaš,
nikada nećeš znati.

To je prva pjesma koju sam ikad napisala.
Baš prigodna 

[Gulliver]

Dyda, ledu ledeni,   jel' te to frajer ostavio neposredno prije ove pjesme?    

[dyda]

Gull, nikad mene nitko nije ostavio 
haha..no chance 

[Gulliver]

Gull, nikad mene nitko nije ostavio  
haha..no chance  

A jel'? Srećom sam na vrijeme upozoren u zadnjoj pjesmi, tako da na to mogu sad oprezno priupitat "A da nije i to samo jedna od onih maznih priča?"    

[dyda]

E pa pričati mazno ne znači lagati    .
A ja nikad ne lažem. Osim kad moram 

[Gulliver]

A Psalm of Life

What The Heart Of The Young Man Said To The Psalmist.


Tell me not, in mournful numbers,
   Life is but an empty dream!
For the soul is dead that slumbers,
   And things are not what they seem.

Life is real! Life is earnest!
   And the grave is not its goal;
Dust thou art, to dust returnest,
   Was not spoken of the soul.

Not enjoyment, and not sorrow,
   Is our destined end or way;
But to act, that each to-morrow
   Find us farther than to-day.

Art is long, and Time is fleeting,
   And our hearts, though stout and brave,
Still, like muffled drums, are beating
   Funeral marches to the grave.

In the world’s broad field of battle,
   In the bivouac of Life,
Be not like dumb, driven cattle!
   Be a hero in the strife!

Trust no Future, howe’er pleasant!
   Let the dead Past bury its dead!
Act,— act in the living Present!
   Heart within, and God o’erhead!

Lives of great men all remind us
   We can make our lives sublime,
And, departing, leave behind us
   Footprints on the sands of time;

Footprints, that perhaps another,
   Sailing o’er life’s solemn main,
A forlorn and shipwrecked brother,
   Seeing, shall take heart again.

Let us, then, be up and doing,
   With a heart for any fate;
Still achieving, still pursuing,
   Learn to labor and to wait.


HENRY WADSWORTH LONGFELLOW